Lanetli İkizlerin Odası

Burası müdürün evi gibi olduğu için burada bizimde odamız vardır
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Rin ve Len çoktan odalarına varmıştı.Rin yorgunluktan ölüyor Len ise yorgun olsa bile bunu belli etmemeye çalışıyordu.Rin Len'in elinden tutarak yatağa doğru yürüdü.
"Üstümü değiştirmeliyim Len-Chan"
Sesi her zaman sevimli ve nazik çıkardı.Yavaşça dolabına giderek yatarken giydiği beyaz elbisesini çıkardı ve yavaşça yürüyerek paravana doğru ilerledi(Hani böyle duvar gibi olurda insanlar arkalarında giyinir ya ondan -_-)Yavaşça üstünü çıkararak elbisesini giydi.Kendine bir bakıyordu.Bembeyaz ve pürüzsüz bir ten...Masmavi ve derin gözler,sapsarı ve yumuşak saçlar...Güzel bir yüz...Gerçekten bazen bir robot olup olmadığını merak ediyordu.Ona güzel olduğunu söyleyenler olsa bile onlara inanmıyordu ancak şimdi kendine bakınca bunu biraz farketmiş gibiydi.Paravanın arkasından çıkarak Len'e baktı.O çoktan üstünü değiştirmişti.Hızlıca onun kucağına doğru atlayadı.
"Len-Chaaaaan~Çok uykum var.Seni öpücem"
Komik bir yüz ifadesi vardı ve Len'de ondan korkmuşçasına yatağa doğru ilerlemişti.Rin biraz duraksadı.
"İyi.Tamam.Bende monoton olurum öyleyse."
Sesi biraz daha ciddi çıkmıştı ve hızla yatağa girerek arkasını döndü.Len'e bakmak,ona sıkıca sarılmak ve onu öpmek istiyordu ancak onunla daha monoton konuşacağını söylemişti.Şimdi yatağın diğer yanında arkasını dönmüş umutsuzluğa boğuluyordu.Mavi gözlerini umutsuzca kapamıştı yalnız geceye.Bu yalnız halde üşüyor ve boşluğa sürükleniyordu.Len'den hiçbir zaman ayrı kalmamıştı.Ondan bir saniye bile ayrı kalmak Rin için ölümken şimdi...Sadece düşünde onu görüyordu.Her zaman olduğu gibi ruhuyla ona dokunmaya çalışıyordu.

Sonunda odaya gelmişlerdi. Derin bir nefes aldı ve yorgunluktan kapanmak üzere olan gözlerini açık tutmaya çalıştır biraz daha. Kardeşinin giyineceğini duyunca O'da pijamalarını giymeye karar verdi. Dolaptan pijamalarını aldı ve giyindi kardeşiyle aynı anda."Monoton olmana gerek yok tabikide. Yanlış anladın beni. Sadece biraz yorgunum o yüzden oldu bunlar." dedi ve kardeşi uyurken bu sefer Len O'na sarıldı arkasından. Çünkü çok üzüldüğünü ve moralinin bozulduğunu anlamıştı O'nun. Kendini affetirmek istiyordu ve ne yapcağını bilmiyordu. Yavasca kulağına yaklaştı ve "Benim bu ahmaklığımı affetmen için ne yapabilirim benim güzel kardeşim?" diye fısıldadı ve yanağından öptü bir kere. Cevabın ne olacağını çok merak ediyordu. En azından üzülmediğine dair bir işaret olsa bile mutlu olabilirdi şuan için.

Rin hafifçe kendine sarılan sıcak elleri tutarak yavaşça arkasına döndü.Yüzü kızarmış ve karşısındaki Len'in nefesini hissedebiliyordu.Yavaş ve nazikçe Len'e sarıldı.
"Birşey yapman gerekmiyor Len-Chan"
Sözlerini söylerken nazik ve sevimliydi.Her ne kadar sinirlenmiş ve üzülmüş olsada Len'in sözleri sanki herşeyi geri çevirmişçesine etkiliyordu Rin'i.Rin Len'e Len'de Rin'e karşı koyamıyordu hiçbir konuda.Rin Len'in yanındayken ölürcesine mutluydu.Sanki asla bölünmeyecekmiş olan güzel bir elma gibi...Bunu biliyor ve bundan emindi.Avcılar arasında "Lanetli İkizler" olarak bilinseler bile asla denilen gibi birbirlerini öldürmeyeceklerdi.Onlar birbirlerini kardeştende öte bir şekilde seviyorlardı.Rin Len'e ölürcesine bağlıydı.
"Seni seviyorum Len-Chan" ,dedi gülümseyerek Len'e.Onu seviyor,onunla olmaktan mutlu oluyordu.Yavaşça ona yaklaşarak onu dudaklarından öptü ve gözlerini kapadı."Sonsuza dek..."

Mutlu olmuştu Rin tarafından affedildiği için. İçine bir rahatlık çökmüştü çünkü Rin'in üzülmesine veya bir şeye kırılmasına dayanamıyordu asla. O'nun o güzel yüzünü asık görmek bitiriyordu Len'i. Ölürcesine bağlıydı O'na. Lanetli olsalarda hayatta öldürmeyi düşünmüyordu kardeşini.
Belki Rin Len'i öldürebilirdi ama Len'in aklından hiç böyle bir şey geçmiyordu. Hatta beraber daha değişik ve güzel hayalleri vardı. O'nu seviyordu ve karşı koyamıyordu O'na. Gözlerinin içine bakıyordu Rin'in ve mutluluğunun O olduğunu bir daha anlıyordu. Rin'in sözleri bittikten sonra öpüştüler.
Dudakları ayrıldığı anda "Bende seni seviyorum Rin-Chan." dedi ve O'nun o güzel saçlarını okşadı o gözlerini kaparken. Ardından biraz daha yanına yaklaşıp sarıldı ve gözlerini kapatışını izledi Rin'in... Len gözlerini kapatmak yerine Rin'i izlemek istiyordu ve bunu sabaha kadar yapabilirdi. O'nu ne kadar sevdiğini daha doğru dürüst söylememişti çünkü ne dese azdı. Her geçen gün yeni kelimeler bulması lazımdı sevgisinin büyüklüğünü anlatmak için ve bu kadar kelime yoktu tüm Dünya Dilleri arasında. Bu yüzden sevgisini yaptıklarıyla göstermenin daha iyi olacağına karar vermişti artık. O'nun gözleri kapalıyken tekrardan öptü yanağından ve O'nun melekler gibi uyuyuşunu izledi...