Soğuk Düşüncelerin Ardında Atan İki Sıcacık Kalp

Kafeteryanın bunaltıcı sıcağında bayılmadan önce kendimi dışarı atabilmiştim. Daisuke-san'ın gelip gelmediğine bakmıyordum bile. Niye gelsin ki? Dışarısı soğuk, ve kafeteryada huzur verici(!) bir sıcaklık var. Benim gibi sıcak yerlerde duramayan birisi olmadığı sürece hiç kimse çıkmazdı bu havada. Ancak ben seviyorum işte bu soğuğu. Karların saçlarımın üstüne düşmesini seviyorum. Ben buyum işte. Soğuktan haz duyan bir insan. Ve benim gibi çok insan olmadığını da biliyorum. Ama bu beni asla değiştirmeyecek. Arkadaş çevrem pek yok, evet. Ama şu karlar bana yetiyor. Her neyse.. Nasılsa anlayamazsınız düşüncelerimi. Anlatmama gerek yok.

Sonunda gölün yanında buldum kendimi. Kar yağışı iyice hızlanmıştı. Karları düşüren meleklerin acelesi vardı heralde. Gölün kıyısına oturdum yavaşça. Elimi buz gibi suya değdiriyor, oluşan dalgaları izliyordum. Ne güzel olurdu tüm insanlar su kadar duru olsa. Boşuna gelip çatmasalar, sadece sen onları rahatsız ettiğinde tepki verseler. İmkansız hayallerimden biri daha. Niye uğraşıyorum ki?

Gözlerimi kapatıp arkaya doğru yattım. Karların tenimi uyuşturmasını seviyorum. Ama öyle ki, artık alıştı vücudum sürekli kar altında bulunmaya. Uyuşmuyor bile. Sadece rahatlatıyor. Ama yine de güzel. Gözkapaklarıma doluşan sular ağlıyormuşum gibi bir görüntü oluştursa da, durduk yere ağlayacak biri değilim. O veletlik çağımda kaldı. Ve Roy da bu konunun bahsini açmasa iyi eder.

Gündüz Sınıfı Öğrencisi Mesaj Sayısı : 6

Belki de hayatı boyunca soğuğu sevmiş olasına rağmen asla bu kadar sevmemişti. Önden koşarcasına kendini soğuğa bırakan Harumi'yi görünce bu dünyada yalnız olmadığını anlamıştı. Kim ne derse desin soğuğa sımsıkı bağlıydı Daisuke. Sanki sıcak olan herşey ona zarar veriyormuş hissinden bir türlü kurtulamıyordu. Belindeki kılıcın buzla ilgili olmasının da ötesinde birşeydi bu. Bu gladiusu almadan önce bile buzla rasında bir bağ vardı. Sadece buz da değildi hatta. Soğuk olan herşeyle ilgiliydi bu. Küçüklüğünde donmak üzere olan gölere girip üşümemiş, hasta olmayı bırak burnu bie akmamıştı. Yavaşça kendini o soğuk ve rahatlatıcı karlara, tam da Haruminin yanına bıraktı.

"Sen de benim gibi soğuğu seven nadir insanlardansın ha?"

Her ne kadar farkında olmasa bile Harumi'nin elini tutuyordu şu an. En az kendisininki kadar soğuk olan bu elleri hissetmesi bile birkaç saniyesini almıştı. Yine de bu buzun değil tamamen kendi bedeninden gelen garip bir uyuşukluk yüzündendi. Belki de aşık oluyordu kim bilir? Bu kızı ilk gördüğünde de içini garip bir heyecan kaplamamış mıydı? İşin aslı sırf bu heyecan yüzünden Ronin'i durdurmuştu. Tabii insanların zarar görmesini istememesi de vardı ama bu his daha etkiliydi. Belki de bilinçaltından bir plan yapmıştı ve adım adım uygulamıştı. Ayrıca yakınlarda hissettiği bu güç de neydi? Belindeki Gladius'u kopyalamışlar gibiydi adeta.

Onun da soğuğu sevdiğini anlamak için dahî olmaya gerek yok. O da hemen yanıma gelip kendini karlara atmıştı. Elimin üstünde hissettiğim sıcaklık nedense huzur veriyor. Bu histen hoşlandım. Ama bu havada elim neden ısınsın ki? Elimi biraz kıpırdatınca Daisuke-san'ın elimi tuttuğunu fark ettim. Ah hayır... Kızarmamalıyım. Kızarmamalıyım. Heyecandan ölsem de kızarmamalıyım!

"Sen de benim gibi soğuğu seven nadir insanlardansın ha?"

Onun bu sesine aşık olabilirim! Neden bilmiyorum ama çok derin(?) bir sesi var. Ve onun sesini her duyduğumda tüm sıkıntılarım bir kenara gizleniyor. Aklımı kurcalamaktan vazgeçiyorlar.

"Bir de soruyor musun?"

Hafif bir gülümsemeyle taçlandırdığım bu cümle neşeli bir tonla dökülmüştü dudaklarımdan. Bu çocukta garip bir şeyler var. Onu gördüğüm anda ona ısınmamı sağlayan bir şey. O çok tanıdık geliyor. Soğuk bir his. Tıpkı savaşlarımda hissettiğim gibi. Ama bu sefer birilerini öldürmek zorunda olmanın verdiği stres yerine, hoş bir heyecanla bezenmiş bir his.

"Senin verdiğin sıcaklığı sevdim."

Başımı onun omzuna yasladım. Elimi onun ellerine kenetlemiştim. Dışarıdan bakınca şey gibi duruyorduk... Şey...Iıı...[Evet bunu söylemek benim için biraz(!) sancılı]

Sevgili.