Bely & Sona'nın Harikalar Diyarı ~

Bu iki haşarı kızın kaldığı oda ~

Güncellenecek !

.

'Vinny-kun! Ben iyiyim bırak beni !'

"Pekala mızmız hanım! Ama önce neden yatağınıza ulaşmamızı beklemiyorsunuz?"

Defalarca bırakılmak isteyen Belinda'sına en sonunda odaya giriş yapınca cevap verme ihtiyacı hissetmişti Vincent. Yol boyunca mızmızlanmalara tek kelime bile etmemişti ama... Her seferinde geçmişteki alaylaşmaları aklına gelmiş ve gülümsemesi genişlemişti sadece.

Onu yatağa bıraktıktan sonra omuzlarından beline kadar olan kısmındaki saçlarıyla oynamaya başlamıştı, ama Belinda tıpkı yıllar önce yaptığı gibi suratını şişirip yüzünü ondan uzaklaştırmış; mükemmelliğini kendisine göstermek istemiyordu. Yüzündeki rahatlık duygusu silindi ve yerine mayhoş bir endişe oturdu hemen. Belinda'nın kendisine yüz çevirmesini istemiyordu artık. Şakacıktan bile olsa...

Sonunda sevgilisi mükemmeliyetini ondan saklamaktan vazgeçmişti artık. Mutluluktan olduğunu umduğu gözyaşlarıyla ona dönmüştü, yüzü gözyaşlarıyla tezat derecede gülümsüyordu. Demek ki gerçekten mutluluktandı...

'Beni bulmana o kadar çok sevindim ki Vinny-kun..Lütfen bir daha asla ayrılmayalım..'

Minik ve narin eller kendi yanaklarına gömüldüğünde, Vincent uslu bir kedi gibi gözlerini kapatıp başını yana yasladı. Bu dokunuşu o kadar çok özlemişti ki...

'Her zaman yanımda olup, korktuğumda, ağladığımda, göz yaşlarımı silmeye devam edeceksin..Öyle değil mi Vinny-kun?'

Anında yana doğru yatan başını kaldırmış, gözlerini açmış ve Belinda'nın saçlarındaki elini o pürüzsüz yanaklara, yansıyan yaşları silmek için koymuştu. Başparmağıyla yaşları yavaşça silerken; kimsenin kolay kolay göremeyeceği şevkatli bakışını sergilemekten korkmayacağı tek kişiye; Belinda'sına gösteriyordu...

"Her zaman, aşkım..." kelimeleri döküldü sadece dudaklarından. Öbür elini de diğer yanaktaki gözyaşlarını temizlemek için o mermerimsi güzellikteki yanağın üstüne koydu. Buğday renkli teni, porselen cildin üstünde ilginç ama hoş bir tezatlık oluşturuyordu. "Artık sen istemediğin sürece seni bırakmayacağım. Bir daha yollar ayıramayacak bizi, asla..."

Sonra yüzü ciddileşti, belki de mızmızlanma sırası kendisindeydi. Ellerini hiç beklenmedik bir anda aşağı indi, yüzünden ifadesizlik akıyordu sadece. Belinda'nın şaşkınlığı onda az kalsın büyük bir kahkaha koparacaktı, ama iyi bir oyuncuydu Vincent. Ve bu oyunda açık vermeyecekti.

"Ama seni bulamasaydım ne olacaktı merak etmiyor da değilim..." dedi biraz kalınlaşmış bir sesle. "Aklına bir saniye bile olsa gelecek miydim? Yoksa bu akademide yepyeni aşklaramı yelken açacaktın? Belki de açmışsındır, kim bilir??" Vincent elbette böyle bir şeyin varlığına inanmıyordu; Belinda başkasıyla yeni aşklara yelken açmış olsa ona sadece arkadaş gözüyle yaklaşırdı. Onu bu kadar da iyi tanıyordu gayet.. Ama içindeki buruk bir kısım tek şeyi merak etmiyor değildi: Sahi Vincent onu aramaktan vazgeçmiş olsa ya da bulamamış olsa, hiç Belinda onu bulmaya çalışacak mıydı? Yatakta oturuş pozisyonunu değiştirip yönünü kızdan uzaklaştırırken bir an önce cevap bekliyordu kızdan; hoş, artık bir önemi pek fazla olmasa da...

'Yaa yaa tabi eminim ki Tamara'dan ayrılıp buralara kadar gelmek seni çok yormuştur.. Size zahmet verdiğim için çok üzgünüm bay Lancelot!..'

Başından aşağı kaynar suların yavaş yavaş dökülmeye başladığını hissetmeye başlamıştı. Şakasının bu kadar kolay tepmesini kesinlikle beklemiyordu hiç. Kaşlarını çatığ kafasını ondan uzağa çeviren Belinda'sı yeniden debelenmeye başladığı an sıkıca ince bileklerinden tutup yeniden yapıştırmıştı yatağa. Yüzünden her türlü hayal kırıklığının okunduğuna emindi. Nasıl inanmıştı bu basit şakaya???

Aniden duyulan melodik kahkahalar, başından dökülmekte olan kaynar suları içini serinleten su serpilmelerine dönüştürmüştü şimdi. Huzursuzluk yerini rahatlığa bıraktı, hayal kırıklığı muzip bir gülüşmeye... Sevgilisi de en az onun kadar iyi bir oyuncuydu kesinlikle...

'Ve sende, benim seni her zaman nasıl korkuttuğumu unutmuşsun..'

Her zaman bir korkutma ustası olmuştu Belinda'sı. En kuytu köşeden çıkıp defalarca korkuttuğu olmuştu Vincent'ı. Beraber korku filmi izlediklerinde Belinda daima o eşsiz aklında tutardı korku öğelerini. Vincent'ın üzerinde kullanmaktan da çekinmezdi hiç...

Aşk dolu sıcak ve samimi, narin öpücüklerinin ardından yeniden göğsünden tutup uzaklaştırmıştı Belinda'sı onu. Vincent Ne var? endişesiyle Belinda'sına bakarken, biricik sevgilisinin ciddiyet akan sözlerini dinledi dikkatlice:

'Yine de bir daha bana böyle bir şaka yapmanı istemiyorum..Yemin ediyorum kafamdan katliam planları geçti şu beş dakika boyunca ve kesinlikle kanlı sahnelerdi!'

"Ama... Şaka yapmamaya nasıl söz verebilirim ki ben?" dedi Vincent, yüzünde edinebileceği en masum ifade vardı şimdi. Dünyanın en masum çocuğuymuş gibi bir bakışı vardı şimdi; olduğundan birkaç yaş küçük görünmeyi bile başarıyordu bu bakışıyla. "Bana şaka yapmayı yasaklama aşkım..." dedi ve kendisini daha birkaç saniye önce uzaklaştıran Belinda'nın omzuna gömmüştü başını. Saçlarının o iç açıcı aromadaki kokusunu çekerken, bu ufak vücudu üzerinde kafası önemli bir oranda yer kaplıyor olmalıydı. Kollarını bu eşsizliğin beline dolamıştı usulca; onu kırmak istemiyormuş gibi narin davranıyordu şimdi.

"Ölümümün senin elinden olsa dünyanın en mutlu insanı olarak ölürdüm sanırım. İçinde senin olduğun hiçbir şeyi kötü olarak düşünemiyorum. Senin elinden gelecek son bile sensiz bir sonsuzluktan çok daha kıymetli benim için..."

Bely tam ' şaka yapacaksan artemisle seni tanıştırayım ' moduna giriyordu ki,Vincent'ın yüzünde gördüğü o masum bakışla kızaran yüzünü saklamak adına tekrar kafasını çevirmek zorunda kaldı...Bu kadar sevimli gözükürken ona nasıl birşeyi yasaklayabilirdi ki?

"Bana şaka yapmayı yasaklama aşkım..."

İçini bu kadar gıdıklayan şeyin 'aşkım' kelimesi mi olduğunu yoksa boynunda hissettiği nefes mi olduğunu bilmiyordu..Tek bildiği şey,bu duygunun arkasında kesinlikle Vincent'ın olduğuydu..

Kolları,yavaşça Bely'nin beline dolanırken kız, gözlerini kapatmıştı..Şu anda bir ölü gibi yatıyordu sadece..Ne yapması gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu çünkü..Daha önce hiç bir erkeğe bu kadar yakınlaşmamıştı ki!

Ve ardından, kendisini dahada kızartan o kelimeleri duydu;

"Ölümümün senin elinden olsa dünyanın en mutlu
insanı olarak ölürdüm sanırım. İçinde senin olduğun hiçbir şeyi kötü
olarak düşünemiyorum. Senin elinden gelecek son bile sensiz bir
sonsuzluktan çok daha kıymetli benim için..."

Dudaklarında bir gülümseme belirdi ve yüzünü boynuna gömmüş olan Vincent'ın saçlarına gömdü dudaklarını..O kadar güzel bir kokusu vardı ki bu saçların.Kıvırcıklar hafifçe burnunu gıdıklıyordu ama kız bunu umursamadan derin bir nefes alarak konuştu;

'Şapşal...Sana zarar gelmesine izin verir miyim sanıyorsun? Ya da sana zarar verebileceğimi mi düşünüyorsun? Gidip kendimi öldürürüm daha iyi..'

Daha sonra da bu aşk dolu olan ses tonunu değiştirerek korkutucu ifadesini geri takındı;

'Yine de.. Başka bir kızın varlığını öğrenirsem bütün bu saydıklarımın geçersiz kılınacağını bilmeni isterim..Kendi iyiliğin için tabi..'

Kesinlikle bu ses tonu insanı ürpertiyordu..Ama hey ? Vincent'ı paylaşmak mı ?

Bely, kıskançlık krizini sonlandırdığında kollarını Vincent'ın boynuna doladığını ve neredeyse onu boğmak üzere olduğunu farkedip hemen kollarını gevşetti..

'Ahhh! Özür dilerim Vincent ! Tanrı aşkına ne yapıyorum ben böyle ?' diyerek hızlıca yatakda doğrulmuştu.. Gerçekten ne yapıyordu böyle ? Bely bu kadar kıskanç bir insan değildi.. Yani en azından 1 saat öncesine kadar değildi.. Peki neden şimdi bu karşısında ki kişiyi sanki paha biçilemez bir hazineymişçesine kendinin yapmak istiyordu ? Neden paylaşma fikrine bu denli katlanamıyordu?

Kız, şimdide yaptığı şeyden pişman olmuş üzgün bir bakışla Vincent'a bakıyordu..
'Sanırım başına çok büyük bir bela aldın Vinny-kun..Daha ortada olmayan kızlar için bile seni boğmaya çalışabiliyorsam, ileride nelerin olabileceğini kim tahmin edebilir?'

Dudaklarında hafif bir gülümseme vardı..Ama trajikomik bir gülümsemeydi bu..

O sırada Bely,sanki birşeyi yeni hatırlamışçasına ayağa kalktı ve odada birkaç adım attı..En sonunda da kendisini duvara dayadı ve hüzünlü bir gülümsemeyle Vincent'a bakarak konuştu;

'Geçen şu birkaç senede ne kadar değiştiğimi bilmeden bana bu kadar tutku göstermen doğru değil..Kim bilir belkide bu yeni Bely'yi sevmeyeceksin..BU Bely'de eski çocuksulukları bulamayacaksın belkide..Belki de aşık olduğun kişi o ufak kızdır Vincent... Bu kendini koruyabilen, tehlikeli avcıya kanın ısınamaz belki..Peki bu durumda ne yapacaksın..Ne yapacağız?'

Her ne kadar geçen yıllara rağmen Bely, hala o çocukluğundan pek birşey kaybetmemiş olsa da, masumiyeti yoktu artık üzerinde.. Onlarca tehlikeli vampiri gözünü kırpmadan öldürmüş, ve bundan büyük bir zevk almıştı..Üstüne üstlük Vincent'ın dokunuşlarının anlamlarıda çok değişmişti..Eskiden güven veren dokunuşlar şimdi vücudunu arzuyla titretiyordu...

Bely büyümüşyü..Vincent büyümüştü.. Peki Vincent bütün bunlara rağmen kendisini sevebilecek miydi?

Yoksa İtalya'dan Japonya'ya bütün bir yolu aradığı şeyi bulamadan boşuna mı gelmiş olacaktı ?

'Yine de.. Başka bir kızın varlığını öğrenirsem bütün bu saydıklarımın geçersiz kılınacağını bilmeni isterim..Kendi iyiliğin için tabi..'

Belinda'nın onu bu kadar kıskanıyor olması, kıskanılanlara has bir sevinç getirmişti ona. Bu Belinda'nın duygularında daha samimi olduğu anlamına gelirdi değil mi? Kendisi Belinda'sını en az bu kadar kıskanır mıydı? Kesinlikle evet! Onu süzen tek bir erkeğe bile tahammülü olmayacağını adı kadar iyi biliyordu. Akademideki her bir erkek canlıyı göz hapsinde tutacaktı onu sakınmak için. Başka bir erkeğin süzmesi bile olduğu yerde sinirden kaskatı kesilmesine sebep olmuştu bile.

'Sanırım başına çok büyük bir bela aldın Vinny-kun..Daha ortada olmayan kızlar için bile seni boğmaya çalışabiliyorsam, ileride nelerin olabileceğini kim tahmin edebilir?'

"Yaşamıma devam etme isteğimin tek sebebi senin o bela dediğin şey..." dedi Vincent nefes nefese; ama sanki az önce boğulan o değilmiş gibi tek kaşını kaldırıp yüzüne muzip bir gülümsemesini oturtmuştu bile. Nefes nefese kalmıştı, çünkü az önce az kalsın gerçekten sonu gerçek anlanmda Belinda'nın elinden olacaktı... Yine de, belinda'sı onu bırakana kadar boğulduğunun farkında değildi bile... Az kalsın dünyanın en mutlu canlısı olarak ölecekti demek ki...

İçi burkularak da olsa Belinda'sının yataktan kalkmasına izin verdi. Narin beden yavaşça ayağa kalkıp karşısına dikildiğinde, gözlerini ondan başka hiçbir şeye dikemeyeceğini bildiğinden kendisini hiç zorlamadı bakışlarını çevirmeye. O kusursuz yüze hüzünlü ama sevimli bir gülümseme oturmuştu şimdi.

'Geçen şu birkaç senede ne kadar değiştiğimi bilmeden bana bu kadar tutku göstermen doğru değil..Kim bilir belkide bu yeni Bely'yi sevmeyeceksin..BU Bely'de eski çocuksulukları bulamayacaksın belkide..Belki de aşık olduğun kişi o ufak kızdır Vincent... Bu kendini koruyabilen, tehlikeli avcıya kanın ısınamaz belki..Peki bu durumda ne yapacaksın..Ne yapacağız?'

Pekala, duygularını briricik sevgilisine nasıl açabileceğini bilemiyordu, edebiyatı da edebiyat yapmayı da sevmezdi Vincent. Bu nedenle belki de gereğinden fazla uzatacaktı; ama elinden geldiğince kısa ve öz yolla söylemek istiyordu düşündüklerini.

Hafifçe öne doğru uzanıp o narin elleri yakaladı iki eliyle ve kendisine doğru çekti. Bu sefer onu yatağa yapıştırmak gibi bir niyeti yoktu; bunu yapmasının tek amacı Belinda'sının kendisini pür dikkat dinleyeceğine emin olmaktı... Buğday teniyle avuçlarının içindeki o narin elleri sıkarken; yüzüne oturttuğu samimi gülümsemesiyle maziden bahsetmeye başladı Belinda'sına...

"Çocukken, seninle beraber büyürken; en sık kurduğum hayallerden biri ikimizin büyüyünce ne kadar değişeceğimizdi. Şimdi sana bakıyorum da, o hayallerimden hiç de uzak değilsin. Tam hayallerimdeki gibisin; güçlü, muzip, hala en az eskisi kadar mükemmel. Sana bakınca, sensiz kaldığım zaman bile hala seninle olmaya devam etmişim gibi hissediyorum. Sensiz kalmamın acısı çoktan kapandı bile, bir sarılışınla. Biliyorum, sen O'sun. Aşık olduğum kız sensin. Asla başka birisi olamaz. Asla..." Bu kelimeler ağzından dökülürken kendi kendine hayıflanıyordu içinden, aşk sözcükleri söylemede ve ikna etmede kesinlikle başarılı değildi. Romantik bakışları muzip pırıltılarla doldu birden...

"Hem ben büyüdüm, bu halimle nasıl küçük bir çocuğa aşık olmamı beklersin ki? Hoş, karşımdaki güzellik küçük çocuktan pek de farklı sayılmaz..." dedi inci dişlerini gülümsemesinin sahibine sergileyerek, yüzüne ya da göğsüne birkaç şaplağı hak etmiş olabilirdi ama Belinda'nın elleri avcundan kaymasın diye ellerini daha çok sıkmaya başlamıştı.

"Seni hiç bırakmamışım gibi buldum inan bana. Ben o ufak kıza aşığım, şimdi karşımdaki güzel genç bayana aşığım. Aynı zamanda aynı ruhu birkaç yıl sonra taşımaya devam eden o güçlü yetişkin bayana da aşık olacağım. İnanır mısın, 20 yıl sonraki; hatta 50 yıl sonraki sana da aşık olacağım... İçinde senin eşsiz ruhunun var olduğu hiçbir varlık benim aşkımdan kurtulamaz. Ayrıca; senin tehlikeli olacağını yıllar öncesinden adım gibi biliyordum ki aşkım."

Burada minik bir kahkaha koydu hemen, başı geriye doğru gitmişti gülerken. "Hem kim benim tehlikeli olmadığımı söylemiş ki? En yakın zamanda bir avla çürütebilirim o hipotezi..."

Belinda'nın dolgun dudaklarından çıkan kelimelerin her biri birer kelepçe gibi kendisine daha sıkı sarmalıyordu aşkını bedenine.

'Seni seviyorum Vincent Lancelot..Sevdim, seviyorum ve seveceğim...Ve tıpkı senin bana yaptığın gibi, bende seni her halinle kabul edeceğim..Seni seviyorum...'

Yanağında Belinda'nın sıcak yanağını hissettiği sürece ömür boyu bu şekilde durabilirdi. Az önce onun ellerini bırakıp kendi omuzlarına yerleşmişti Belinda ellerini. Vincent boşta kalan ellerini kaldıracak gücü hissedemiyordu kendisinde, az önce duyduğu sözler karşısında donup kalmıştı. Biz kızın bir erkeğe söyleyebileceği en güzel sözleri bahşediyordu Belinda'sı ona... Demek o da kendisine küçükken hayrandı ha? İkisi de birbirlerine aittiler, küçüklüklerinden beri...

Yüzünün gittikçe kızardığı hissetmeye başladığı an, Belinda'nın baştan çıkarıcı sesi kulaklarına dolmuştu birkaç saniye sonra. Artık daha baştan çıkarıcı bir ses tonu kullanıyordu sevgilisi; kütüphanedeki tutkuyu buraya da taşımak istiyormuş gibi...

'Ne kadar tehlikeli olabildiğinizi zaten Kütüphane'de öğrendim Bay Lancelot..Ama doğrusu sizinle aynı durumdayım...O masanın üzerinde ölmek, tıpkı sizin kollarımın arasında ölürken hissedeceklerinizin aynısı olacaktı benim içinde...'

Az önce Belinda'nın değdiği yanaktaki hissettiği yüksek sıcaklık anında diğer yanağa da zıplamıştı Vincent'ın. Nefes alıp verişi artarken ellerini kaldırıp kendisinden az yüksekte duran Belinda'nın beline getirdi ve kendisine yavaşça çekti. Belinda'sı kendisini yönlendirmesine izin veriyordu, böylece Vincent önce onu kucağına oturur gibi pozisyona getirmişti, ama kısa sürece onun yatağa uzanmasını sağlamıştı kucağı üzerinden.

Belinda'nın saçları dalgalar halinde tertemiz yatak örtüsüne yayılırken, Vincent'ın yapmak istediği tek şey vardı sadece. Başını Belinda'nın saçları üzerine yan yatırdı ve Belinda'yı iyice kendisine doğru çekerek yüzünü Belinda'nın sol omzu ve boynu arasına yerleştirmeyi başardı. Gözlerini kapatmıştı, sonsuza kadar bu kokuyu içine çekmek istiyordu...

Ona olan özlemini anca böyle giderebilirdi çünkü... Sürekli onun eşsiz parfümünü koklayarak ve ömür boyu bu şekilde kalmayı dileyerek...

"Bu arada, tehlikemin sınırını gerçekten görmek ister miydin Belinda?" diye sordu gözleri kapalı, sorduktan sonra minik bir öpücüğü ihmal etmemişti o güzel boyundan...

Belinda'nın kendisinin üstüne eğilip öpücükler eşliğinde kravatını çıkarması... O an Vincent geçen her salise boyunca titremişti. Kravatı hızlıca çekip çıkaran Belinda gene aynı hızla kendi kafasından geçirmiş ve zaten baştan çıkarıcı olan görünümünü daha da çekici kılmayı başarmıştı. Beyaz gömlek, siyah iç çamaşırı ve kırmızı kravat... Özellikle gömleğin önü tamamen açıksa beyaz tenli bir kızın üzerinde harika bir kombinasyon yaratıyorlardı. Tabii her kızın manzarası bu kadar güzel olmazdı, Vincent için tek güzel manzara Belinda'nınkisiydi...

Vincent sağ eliyle karşısındaki yavru kedinin kravatını yakaladı ve kendisine doğru çekerek yüzünü Belinda'sının omuzlarına gömdü. Nazik ama ateşli öpücükler kondururken ellerini kızın iki omzuna yerleştirdi ve gömleği omuzdan aşağı sıyırarak Belinda'nın bu fazlalıktan kolayca kurtulmasını sağladı. Belinda az önce ona yapmamasını söylemişti, bu nedenle gömleği çıkarırken tereddütlü davranmıştı Vincent. Ama şu anda hala birbirleriyle ilgilenmeleri ikisinin de daha ileri gitmesini istemesiydi değil mi?

Ellerini omuzlardan ince bele kaydırdı yeniden ve nazik bir biçimde, inerken Belinda'nın her bir kıvrımının tadını çıkardığı söylenebilirdi. Tek elini sevgilisinin pürüzsüz ensesine koydu ve yuvarlanarak Belinda'nın altta kalmasını sağladı bu sefer. Arada bir hareket etmenin bir sakıncası olmazdı elbette.

Yüzünü Belinda'nın göbeğine gömmeden önce kravatı eliyle nazikçe çıkardı ve kenara attı.

Dudakları tanrıçasının göbeği etrafında gezinirken, Belinda'nın ince kollarının kendisini yönlendirmeye çalışmasıyla kendisini tamamen ona uyum programlamasına itmişti Vincent. İşin açıkçası, Belinda'nın vücudundaki en güzel yerlerinden bilhassa uzak durmaya çalışmıştı tutkusundan zorlansa da -her erkeğin bodoslama dalacağı o 'tepelere' girerse Belinda'sının sinirlenmesinden korkmuştu belki de-... Ama görünen oydu ki, sevgilisi de içten içe onun kadar kaptırmıştı kendisini bu tutkuya. Vincent'a da uymak kaldı sadece; artık kızın küçük ama güçlü gövdesinde her yerini keşfe adamıştı kendisini.

Birkaç saniye sonra haşarı sevgilisi bacaklarıyla vücuduna dolanan sevgilisi bu sefer kendisini alt tarafa almayı başarmıştı. Vincent aşağıdan arzulu bir şekilde sevgilisini gözlerken; gövdesine oturmuş Belinda'nın yüzünden zafer ışıltıları saçılıyordu kendisine. Demek ki Belinda da kendisinin üstte olmasını sevmişti, tıpkı kendisi gibi...

Düğmelenmiş gömleğinin kopan birkaç düğmesinin yüzüne gelmesinden korkan Vincent gözlerini hafifçe kısmıştı çimen gözlerini. Göğsünün açığa çıkması ardından Belinda'nın gözlerinden anlayabiliyordu ki, Belinda gerçekten de onun vücudunu çok ama çok beğeniyordu. Tatmin edici bir duyguydu bu; en çok beğendiğin kişi tarafından beğenildiğini görmek...

Belinda yavru bir kedi gibi tırnağını dudaklarına koymuş düşünürken, Vincent da baygın bakışlardan kurtulup bir an için çok mu ileri gittiğini düşünmeden edemedi. Belinda'nın dudakları hafif ama tutkulu bir esintiyle gövdesini geçerken nefes alışverişinin derinleştiğini hissetmeye başlıyordu Vincent; o an yaşadığı duygu tarif edemeyeceği kadar çok ama çok güzeldi... Hayatının en keyifli anlarını yaşıyordu şu an sevgilisiyle; aynı zamanda en tutkulusunu.. Üstüne üstlük karşılaştıkları ilk günde...

Evet, ilk gün... Beynine doluşan bu iki kelime zihninde koca bir soru işareti bırakmadan edememişti: Sevgilisiyle daha ilk günden mi sonuna kadar ilerlemeyi planlıyordu? Vincent emindi ki her ikisinin de şimdi yaptıkları hakkında hiçbir tecrübesi yoktu... Ama birbirlerini bu kadar tutkulu istemeleri... Çok mu kolayca içgüdülerine bırakıyorlardı kendilerini?

Sevgilisi yüzünü kendi göğsüne gömdüğünde bir arzu titreyişi daha geçti bedeninden. Onu her şeyiyle beraber istiyordu, bedeni; ruhu... Herbir zerresine kadar. Sadece onun olmak istiyordu, tıpkı onun da sadece kendisine ait olması gibi... Ama...

Belki de biraz erkendi... Hatta biraz fazlaydı, çok çok erkendi. Yıllardır süren hasretlerini bir anda çıkarmak üzereydiler; sonuna kadar giderek. Belinda'nın ileride bundan pişman olacak olmasından ölümüne korkuyordu.

"Belinda?" dedi derin nefesler eşliğinde; konuşmak çok zor gelmişti nedense. Dudaklardan inlemelerin çıkması çok daha kolay olurdu oysa... "Sence... Fazla mı erkenden gidiyoruz?"

Aniden kalkan o kusursuz baş ve gözlerden çıkan sinirli bakışlar, kendisini dondurmaya yetmişti bile... O, Belinda'sının iyiliğini düşündüğü için sormuştu bu soruyu. Pişman olmaması için.

"Yanlış anlamazsın umarım, hayatımın en mükemmel saniyeleri şu an... Ama, senin bir kız olarak ileride bundan pişman olmandan çok korkuyorum sanırım. Bilirsin, hiçbir üzüntünün kaynağı olmak istemem aşkım..." dedi arada derin nefesler alıp verdiği konuşmasında. "Seni şu an istediğim kadar hiçbir canlı isteyemez, o kadar güzelsin ki... Ağzımdan çıkan bu kelimeler için ne kadar zorlandığımı bilemezsin. Ama dedim ya, bu tanrıçanın pişmanlıklarından biri olmak... Muhtemelen beni ölümden beter etkileyecektir..."

'Çünkü eğer bandajı Vinny-kun çıkarırsa ilk göreceğim şey Vinny'nin güzel yeşil gözleri olur ve çok mutlu olurum..Çünkü Vinny'nin gözlerini çok seviyorum..'

'Ve saçlarınıda seviyorum..Kokusunu da seviyorum.. Beni sürekli korumasını da... Benim olmasını da ... '

Belinda'nın son sözleri karşısında Vincent'ın küskünlüğü de anca bu kadar kısa sürebilirdi zaten. En kısa küslük rekoru olmalıydı; 10 ya da 15 saniye mi sürmüştü? Belinda'nın ağzından çıkan her bir kelime ruhunu eritmeyi başarırken, o minik bedenin kaslı sırtına baskısı da aynı zamanda vücudunu eritiyordu sanki. Daha yüzünü Belinda'ya dönmemişti, ama yüzü hayatının en mutlu anını yaşayan birinin gülümsemesine bürünmüştü bile. Bu kız gönül almayı çok ama çok beceriyordu... Onun iyi yapamadığı tek bir şey bile yoktu ki...

Derin bir nefes vererek dirseğini başının altından aldı ve Belinda'nın onu sımsıkı saran kolları arasında olduğu yerde dönmeye başladı. İncecik kollar, kendisine doğru dönüldüğünü anlayınca onun dönmesine izin verecek şekilde gevşemişti bile. Ama hala sevgilisini sarmaya devam ediyordu. Ve Vincent bu kolların onu ömür boyu bırakmamasını istiyordu.

Tek kelime bile etmeden kollarıyla Belinda'nın başını sardı, başını kendi omzuna yaslarken büyük elleri becerikli bir şekilde bandajı çözmeye başlamıştı bile. Bir yandan da Belinda'nın uzun ciklet pembesi saçlarının eşsiz aromasını içine çekmeye devam ediyordu, sonsuza kadar bu kokunun burnunda kalmasını dileyerek. Bandajı açmayı bıraktığında, başın üzerindeki baskısını da azalttı, böylece prensesi başını kaldırdığında onun yeşil gözlerini görebilecekti. Aynı zamanda kendisi de o eflatun denizin ortasında kaybolabilecekti...

Yüzü bir iki dakika önce bu eşsizliğe hiç de küs değilmiş gibi sıcak bir ifadeye bürünmüştü şimdi. Vincent'ın yüzü o saniye her güzel duyguyu aynı anda barındırıyordu; aşk, hayranlık, tutku, minnettarlık, şevkat, bağlılık... Sevdiğin kişi tarafından sevildiğini bilmek... İnsanın hayatı boyunca yaşayacağı en güzel duygu olsa gerekti.

Ellerini Belinda'sının beline yöneltti, sımsıkı kendisine doğru çekerek başını onun omzuna yerleştirdi. Diğer eliyse bu güzelliğin saçları arasına karışmıştı. Her ikisi de yarı çıplak denecek halde bu şekilde sarılırken, Vincent sevgilisiyse geçirdiği zamanlar arttıkça mutluluğunun da kat be kat arttığını düşünüyordu bir yandan.

Belinda onunla olmaktan pişman olmayacağını, ona ait olduğunu söylemişti sadece. Tıpkı kendisinin de Belinda'ya ait olması gibi. Aralarındaki tutku hala devam ediyordu, ama bu sefer daha ağır ağır geziniyordu sanki kanlarında. Her şeyi yavaş yavaş; doya doya keşfetmek isterler gibi bir halleri vardı. Artık Vincent'ın hiçbir tereddütü ya da şüphesi kalmamıştı: Belinda'nın vücudu da, ruhu da kendisinindi. Tıpkı kendi vücudunun da, ruhunun da Belinda'ya ait olması gibi.

Hafif yana dönerek üste çıktı hemen, uzun ciklet saçların yatakta kusursuzca yayılışını izledi sadece. "Gerçekten de başka birini düşünebileceğimi düşündün mü gözlerini bağladığında?" diye aniden aklında ışıldayan soruyu dudaklarına savurdu hemen. Bazen ani hareketleri olurdu Vincent'ın, düşünmeden konuştuğu zamanlardan birindeydi gene. Gözlerinin dolacağını hissediyordu, ama Vincent ağlamamaya kararlıydı şimdi...

Daha da artan düzensiz nefeslerinin ardından vücuduna termometre değdirilse anında patlayacağını tahmin ediyordu sadece. Belinda'nın bu kadar tutkulu bir aşık olabileceği aklına gelmemişti; kesinlikle bir erkeğin ne istediğini bilen bir kızdı... Ama ilginç bir şekilde birbirlerine olan uyumlarından kaynaklanıyordu bu belki de. İkisi de ilk deneyimlerinde daha önce hiç yaşamadıkları duyguları beraber tatmışlardı.

Dudakları Belinda'nın ahengine kapılmışken elleri bir kez daha sevdiği kızın üzerindeki gömleği çözmeye girişmişti. Bu sefer kendi gömleği olduğu için çözmek çok daha kolay olmuştu; çünkü daha beş dakika önce düğmelerinden yarısını Belinda koparmıştı. Gömleği bu narin ama sıkı bedenin üzerinden çıkartırken de ellerinin özgürce bu kusursuz vücudun kıvrımlarında gezmesine izin vermişti. En sonunda ellerinin ince belin üzerinde kalmasına izin vererek kızın üstüne doğru gitti ve onu yatağa uzandırmış oldu. Dudaklarını o pürüzsüz dudaklardan ayırıp suratını o güzel boyna gömdü, bir yandansa elleriyle Belinda'nın sırtını kaldırmış arkadaki kopçayı açmaya çalışıyordu. Bir iki saniye sonra başarmıştı; hayatında ilk defa bir kopça açmıştı ama neyse ki Belinda'nın çamaşırı da kızın kendisi kadar ileriye gitmekte oldukça istekli görünüyordu...

Az önce balkonların 'temelini' de kızın kollarından geçirerek çıkarmış ve umursamadan uzağa doğru fırlatmıştı. Özgür kalan balkonların ardındansa Vincent'ın dili kızın her yerinde gezinmeye başlamıştı artık. O dilin tepeler üzerinde gezinmekten en az Vincent kadar keyif aldığı söylenebilirdi...

Vücudunun herbir hücresinin alev aldığı şu saniyelerde hem bedeninin, hem de ruhunun aldığı zevk paha biçilemezdi. Birbirlerini delicesine sevdikleri her hallerinden belli olan bu aşıkların yaşadığı herbir saniye Vincent için artık hayatının en mükemmel saniyelerinden biri olarak zihninde kalacaktı. Belinda'nın elleri kendisinin pantalonunu çıkarmaya çalışırken kendisi hala keşfedilmemiş yer kalmış gibi keşiflere devam ediyordu yine...



[Ertesi gün olsun artık yeter benden bu kadar! ]

Gecenin karanlığında yankılanan gökgürültüsü, sertçe itilmesine ve duymak istemediği bir çığlığa ev sahipliği yapmıştı şimdi...

O anın heyecanıyla gökgürültüsünü duymamıştı Vincent. Birdenbire geriye atılmış olmanın şaşkınlığını yaşayıp geri çekilmişti birden. Ama Belinda'nın korku dolu suratını gördüğünde, onu bu kadar çok korkutabilen tek şeyin ne olduğu zihnine birden çakıvermişti bile...

Gök gürültüsü... Vincent pencereye başını çevirdiğinde yağan yağmuru gördüğünde şok içindeki yüzü yerini anlayış ve şevkate bırakmıştı. Bunca yıl prensesi hala değişmemişti değil mi?

Kendisini ittikten sonra göğsüne sarılan Belinda'yı kollarıyla korumak istercesine sardı, ama bu görüntü artık arzuyu yüreğinden ve bedeninden uzaklaştırmış, yerine korumacılık ve şevkat koymuştu usulca.

Kızın tir tir titremesi sırasında duyulan bir gök gürültüsü daha kızın kendisine daha çok yapışmasına ve onun sesli ağlamasını artırmasına sebep olmuştu... "Şşştt, buradayım Belinda. Tıpkı eski zamanlardaki gibi..." dedi usulca ve o şeker rengi saçları usulca öperek yatağın başucuna doğru yönelmeye başlamıştı. Bir yandan da Belinda'sını bırakmamıştı tabiii...

Oldukça dağılmış yorganı hızlıca açtı, eskiden olduğu gibi aynı yorganın altına gireceklerdi yine. "Gel bakalım..." dedi usulca ve Belinda'nın kendisine izin vermesiyle onu bir güzel yorganın altına aldı. Yanına da kendisi gelmişti, eski günlerdeki gibi...

Daha önce hiç yaşamadıkları bir deneyimin ortasında bile yeniden çocukluklarına dönmeleri ne güzeldi. Vincent onu bir saniye bile bırakmayacaktı artık...