Gece Vardiyası

Gece vardiyasına çıkmıştı Cross İkizleri.Sakince yürüyordu yolda.Okulun çevresine dikkatle bakıyordu.Babasının kendisine verdiği asil bir görev olan okulu korumayı hakkıyla yerine getirmeye çalışıyordu.Kardeşinin elini bir dakika bırakmadan yürümeye devam ediyordu.Küçük bir ses duydu ve hafifçe yan tarafına baktı.Yanından sadece küçük bir sincap geçmişti.Bu normal birşeydi çünkü Cross akademisi bir ormanın ortasındaydı.Bu yüzden bir yılanın bile geçmesi mümkündü.Zaten akademinin bir kısmıda bu yırtıcı hayvanlardan daha tehlikeliydi.Dahası aslında Rin ve Len burayı vampirler yüzünden kontrol ediyordu.Onlar olmasa şu an yatağında sevgili kardeşi Len ile uyuyor olacaktı ancak neredeyse bu okulda kaldığı sürece bunun olması mümkün değil gibiydi."Len-Chan...Çok sıkıcı değil mi?" dedi kısık ama sevimli bir sesle.Hızlıca Len'in boynuna atlayarak ona sıkıca sarıldı."Hadi Len-Chan beni sev.Saçımı okşa Len-Chan~" dedi sevimli bir sesle.

Her gece olduğu gibi o sıcak yatağına kavuşmak için dua ediyordu içinden. Bu işi seviyordu ama hep yapmak gittikçe sıkıcı yapmaya başlamıştı ve bir insan sıkıldığı bir işi yaparken hiç bir zaman mutlu olamazdı zaten. Tek mutlu olma sebebi kardeşiydi. En azından onla beraberdi ve el ele gezip yapıyorlardı bu işi her zaman. Bir an babasının onlara verdiği görev aklına geldi ve *puff*layıp etrafına baktı. Yanlarından geçen sincap biraz içini ürpertmişti ama burası ormanın ortasında bir okuldu buna alışması lazımdı. Sadece bu zamanın ne kadar olduğunu bilmiyordu. Belki bir kaç ay belki birkaç gün belkide birkaç yıl daha beklemesi gerekecekti alışmak için."Hemde nasıl. Bende çok sıkıldım doğruyu söylemek gerekirse." Dedi ve gülümsedi yanındaki kardeşine. Bir anda boynuna Rin'i gördü ve şaşkın bir bakışla söylediği cümlelere yarım yamalak cevap verdi"Şimdi görevdeyiz biraz garip kaçmaz mı?"diye ve O'nu kırmamak için biraz saçını okşadı ve gülümsedi şirin bir şekilde O'nun yüzüne

Rin büyük bir gülümsemeyle kendi saçını okşayan Len'e sıkıca sarılarak "Bir tur daha atarız ve eve döneriz.Çoook uykum var Len-Chaaan~Ayakta duramayacağım.Lütfen gidelim artık...Hem gece sınıfı gardiyanlarıda var.Claire ve Roxira bu işi hallederler.Onlar dün vardiyaya çıkmamıştı.Lütfen odamıza dönelim Len-Chaaaan" dedi sevimli ama bıkkın bir şekilde.Çok yorulmuştu.Bacakları vücudunu kaldıramayacaktı.Burada ağlamaya başlarsa tüm ormanı yıkabilirdi.Ağlarken sesi çok öldürücü bir ses çıkarırdı.Ancak öyle çokta kolay ağlamazdı.Len'e yaklaşarak onu hafifçe öptü ve "Lütfen Len-Chan" dedi nazik bir sesle.Bunu akademideki herhangi bir öğrenciye yapsa o erkek öğrenci çoktan onun isteğini kabul etmiş olurdu.Onun sevimliliği ve iyiliğine hiçbir erkek karşı koyamazdı.

Sevimli ve yorgun kördeşine O'nun sevimli tonuna benzer bir sesle "Evet, gerçekten bende yoruldum ve sıkıldım. Hem sen istersin de gitmezmiyiz. Esasında bu görev önemli bir görev. Böyle bırakıp gitmek kötü olmaz mı sence?"diye cevap verdi ama sözlerinin sonuna doğru biraz daha ciddi bir ses tonu hissediliyordu. Rin'i üzmek hiç istemese de bu görevi de yapmak zorundaydılar isteselerde istemeselerde. Babasının güvenini boşa çıkartan iki kardeş olmak hiç de hoş olmazdı zaten. Bunları düşşünürken yanağında sıcak bir çift dudak hissetti ve ardından "Tamam olur seni kıramayacağım sanırım." diye cevap verdi Rin'in o şirin -Lütfen- diyişine ve yavasca Akademi'nin etrafından geçen uzun yoldan bir tur daha atmaya karar verdiler ve ondan sonra Akademi'ye dönüşü planlamaya başladılar.