İkiz Sevgisi...

Sabah olmuştu sonunda Güneş en güzel şekilde Cross Akademisi'ni aydınlatıyordu. Len hemen odalarının penceresine koştu ve yeni güne merhaba dedi mutlu bir şekilde. Gözlerinde yine o mutluluk dolu bakış vardı. Hemen ikizini uyandırmak için yatağa yöneldi ve bir öpücük kondurdu yanağına. Yavaş yavaş uyanmaya çalışan ikizini seyredip daha da bir mutlu oldu. "Günaydın canım benim." dedikten sonra kıyafetlerini değiştirdiler hızlıca ve hemen odalarından dışarı çıktılar. Babalarıyla güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra Akademi'nin Avlusuna geldiler ve bir bankta oturdular yan yana. Len döndü ve Rin'in gözlerinin içine bakmaya başladı mutlu bir şekilde. "Keşke lanetli ikizler olmasaydık Rin. Neden senin kadar güzel bir ikizim var benim. Seni görünce kalbim yerinden oynuyor resmen ve sonunda tek bir seçenek olacak sanırım. Sen beni vuracaksın çünkü ben seni öldüremem hayatta." diyerek sol elini yavasca Rin'in yanaklarında gezdirdi ve şirin bir şekilde gülümsedi O'na. Çok şirin ve güzel görünüyordu her zamanki gibi Rin. Sağ elini yavaşça O'nun dizine koydu. Bir anda yanakları kızarmıştı hafiften. Kafasını çevirdi ve saklamaya çalıştı yanaklarını ama pek becerememişti. Yavasca döndü ve şirin bir ses tonuyla "Umarım sen de aynı şekilde düşünüyorsundur?" dedi ve bakışmaya devam etli gözlerinin içi gülerek.

Rin samimice gülümsedi."Sadece saçmalıyorsun Len...Bazen nasıl bu kadar saçmalayabildiğini düşünmüyor değilim.Tanrı aşkına bunu sana ben yapabilirmiyim?Sadece güç için seni öldürebilirmiyim?Öldüremeyeceğimi sende biliyorsun.Sana bunu ne olursa olsun yapamam.Seni seviyorum" dedi başını yana eğerek.Başını yana eğince altın sarısı saçları nazikçe boynunun arkasından önüne doğru düşmüştü.Bu haliyle çok sevimli görünmekteydi.Pembe dudakları,bembeyaz ve gözalıcı teni...Özellikle gözleri herhangi birisi için bile nadir bulunabilecek birşeydi.O bu akademide en küçük görünen kızlarından biriydi.Aslında bir sıfatlandırma vermek gerekirse "Lolita" şeklinde tabir edilebilecek gruptaydı.Şimdi sadece gülümseyebiliyordu.Yavaşça Len'in elini tutarak kendi yanaklarına değdirdi."Seni asla ve asla öldüremem.Seni kalbime gömmem bile mümkün değil Len-Chan" dedi sakince.Elleri olabildiğince sıcak ve sevgi doluydu.Sesi büyüleyici şekilde güzel ve tatlıydı.Güneş yukarıya doğru yükseliyor ve onları aydınlatıyordu.

Elini çekti yavaşça ve oturup karşısındaki ormanı izledi yavaş yavaş. Yaşadıklarını düşünüyordu. Tüm yaşandıkları ve söylediklerinin ne kadar gerçek ve önemli olduğunu tekrardan düşündü. Bunu belki Rin bilmiyordu ama gerçekten önemliydi. Bunu pek gösteremiyordu işte tek sorun buydu. Rin her zaman sevgisini gösterebilen bir kızdı ama Len sevgisini çok zor dile getiriyor veya gösteriyordu. İşte bu huyundan nefret ediyordu. Gözleri dolmuştu yavaştan. Herşey neden bu kadar kötüydü. Şuanki durum kötü değildi tabiki yapamadıkları şeyler kötüydü. Rin'e döndü ve elini yüzüne götürdü ve yaşlarını sildi. O'na gülümseyip "Seni seviyorum. Hem de anlamayacağım kadar çok. Sana ne kadar çok değer verdiğimi hiç bir şekilde anlatamam. Ama emin olabilirsin senin için yaşıyorum sadece senin için." dedi ve bir öptüdudaklarına uzun ve istekli şekilde.

Bir an öylece baktı Rin karşısındaki Len'e.Uzun süre bakakalmıştı.Onun neden bir anda böyle değiştiğini anlayamamıştı.Ancak bu onun hoşuna gitmemiş değildi.Sanki Len yıllar önce yokolmuş ancak şimdi Rini mutluluktan ağlatarak geri gelmiş gibiydi.Gözlerinden yaşlar akmaya başladı.
"Len ben seni her zaman seviyordum.Herşey için özür dilerim" diyerek sıkıca sarıldı ona.Yüzünde mutlu bir ifade vardı.Ancak üzüntüden değilde mutluluktan ağlıyordu.Bilmediği bir sebepten dolayı kalbi sıkışıyordu.Sanki çok mutlu bir his ancak ona ulaşamayacakmışçasına onun kalbini hem üzüntüden hem mutluluktan parçalıyor gibiydi.
"Teşekkür ederim"
Ağlamaya devam ediyordu.Len'in sevgisini ilk defa böyle göstermesi onun kalbini bu derece mutlu etmişti.Kendini cennette gibi hissediyordu.Onun orada olduğuna,kendini onun kendisini sevdiği şeklinde aldatmadığını bilmek...Onu gerçeğin bu olduğuna sürüklüyordu.
"Teşekkürler...Len"