Issız Antreman

Konu: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 8:12 pm

Yalnız geçirmeyi planladığı gecelerden biriydi bu... Klasik antreman gecelerinden biri... Odasından çıkmadan önce Ging'e mamasını vermiş, onunla bir insan gibi konuşarak birkaç saat dönmeyeceğini söylemiş ve üstüne siyah bir palto bile almadan sadece şal alarak dışarı çıkmıştı. Şal, sadece çalışmaya karar vereceği alana giderken ihtiyaç duyduğu, soğuğu engelleyen polar atkımsı bir şeydi. Yanına kılıcı Lightning'i de almayı unutmamıştı gene, her antreman öncesi gibi.

Nadiren gecelerini antremanla değerlendirirdi, ama bu gece son zamanlarda kendisini çok boşladığını düşünerek girişmişti bu işe. Fiziksel olarak da güçlenmeyi umuyordu, bu nedenle 6 aydır kendisi için yaptırdığı bir kılıçla tek başına çalışıyordu hep. Aslında bir sensei bulsa onunla beraber çalışmaktan çekinmezdi, ama kendi kendisini tek başına geliştirecek olmak aslında onu bir nevi tatmin eden bir duyguydu. Hiç bir zaman yerinde sayan biri olmayı sevmemişti. Gerekirse kendi kendine iyi bir kılıç kullanıcısı olmayı öğrenebilirdi de...

6 ay boyunca hiç de az ilerleme kaydetmiş sayılmazdı, ne var ki elbette bir kılıç ustası da değildi. Yakınları kılıç eğitimine geç başlamış olmasına rağmen gayet hızlı ilerlediğini söylüyordu, hatta 3 aydan beri avlanmaya çıkmak istediği zaman kılıçla E'leri bir güzel hallediyordu da.

Sonunda göl kenarına varmıştı, geceleri çalışmayı en çok sevdiği yer. Sırtındaki kılıfı çıkarıp boynundaki şalı ağacın kenarına astı. Kılıcı kınından çıkarmak üzere yere paralel tuttuğunda, vampir önsezileri bir insanın yaklaşmakta olduğu gerçeğini vurdu yüzüne. Pekala, kimseye tek başına çalıştığını gösterip kendini rezil biriymiş gibi hissetmek istemezdi. Kılıcı kınından çıkarmadan sabit bir şekilde durdu, adım seslerinin kendisine yaklaşmasını bekledi sadece...

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 8:27 pm

Amaçsızca gölün etrafında dolaşmak... Eğer gece olmasaydı çok doğal karşılanabilirdi. Ancak söz konusu Trafalgar olduğu zaman bütün okul onun garipliklerini kabul ediyordu. Yine de o gün içinde yalnız olmadığı hissi vardı. Bu his onu uyarıyordu adeta. İçinden gelen bu dürtüye kulak vererek duman gücünü kullanıp etrafa hafif bir sis oluşturmaya karar verdi.

Sakince ilerlemeye devam ederken gölün ayna gibi gösterdiği ayın görüntüsü de sisle solmuştu hafifçe. Fazla ilerlemesine gerek kalmadan yalnız olmadığını açık açık itiraf eden bi silüet vardı karşısında. Elinde de bir sopa ya da kılıca benzer birşey tutuyordu bu silüet. Belli belirsiz bir hareketle nodachisini çekmeye hazırlanmıştı. Yine de bunu sadece en ani durumlarda yapacaktı.

Biraz daha yaklaşınca bu kişinin okul giysileri içindeki bir kız olduğunu fark etti. Kızın elinde bir katana vardı ve gizlice antrenman yapmaya hazırlanıyormuş ya da bir düello için rakip bekliyormuş gibi bir hali vardı. Sessizçe ona yaklaşıp neden bu saatte burada olduğunu sormaya karar verdi. Normalde ondan başka herkes içeride olurdu bu saatlerde. Arkasından hafifçe yaklaştı.

"Bu saatte burada birini görmek ilginç. Özellikle bu gördüğün elinde kılıç olan bir kızsa. Afedersiniz leydim ama adınızı öğrenebilir miyim?"

Biraz resmi konuşmuştu ama karşısındaki kızın kim olduğunu bilmese bile biraz soylu bir görüntüsü olduğu belliydi. Elinden geldiğince nazik bir ses tonuyla ve konuşma şekliyle konuşmuştu. Ancak bu bile birazcık bilmiş bir tavırla kkonuştuğunu gizleyemezdi.

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 8:42 pm

"Bu saatte burada birini görmek ilginç. Özellikle bu gördüğün elinde kılıç olan bir kızsa. Afedersiniz leydim ama adınızı öğrenebilir miyim?"

Arkasından yaklaşan bu sesi duyduğunda, o tarafa dönüp cevap vermemek kabalık olurdu elbette, hem de gayet kibar bir niyet konmuştu ortaya karşı taraftan. Kılıcı yere doğru yavaşça indirdi, uzun zaman yapılmasını beklediği bu kılıcı hor kullanmak gibi bir niyeti yoktu. Yavaşça arkasını döndü; karşısındaki insan resmi bir tavırla ona bakıyordu. Okul kıyafetleri içinde kılıcıyla antreman yapmaya gelen bir kız, Ruka düşünmüştü de, gerçekten düşündüğünden de garip görünüyor olmalıydı.

"İsmim Ruka Souen. Uzun zamandır kılıcıyla antreman yapamadığını düşündüğü için gecesini birkaç kılıç hareketiyle renklendirmek isteyen bir kızla karşı karşıyasınız. Peki ben karşımdaki genç beyefendinin adını öğrenebilir miyim?"

Nazik olma yolunu seçmişti, kendisine nazik olmayı tercih eden her kişiye yapacağı gibi... Ayrıca ona yakışması gereken de tam olarak buydu, belki de tek başına gece yarısı kılıcıyla çalışmak değildi.

Yüzünde hafif bir gülümsemeyi eksik etmedi, karşısındakinin bir avcı olduğunu bile bile. Ancak onu daha tanımıyordu, eğer her vampire saldıracak türden bir avcıysa... O zaman antreman planı suya düşecek ve belki de bir düelloya dönüşecekti. Yine de, son zamanlarda avcıların vampirlere karşı daha ılımlı olduğu gerçeğini göz önünde bulundurarak kendi ılımlılığını göstermekten çekinmeyecekti...

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 8:56 pm

Önündeki kız ona dönmüş ve kendisi gibi gayet kibar bir dille adını söyleyip onunkini sormuştu. Sesini ilk duyduğu anda ona saldırmasını beklerken bu karşılık yüzünden biraz şaşırmıştı ama yüz kasları çalışmıyormuşçasına yüzünde halen sabit bir gülümsemeyle onu bakıyordu. Bu kibar konuşma tarzı onu rahatlatmıştı ki omzundaki nodachiyi tutan elini birazcık gevşetmişti.

"Adım Trafalgar Law. Sadece buradan geçiyordum ama eğer isterseniz beraber çalışalım, hatta karşılıklı. Ne dersiniz?"

Law'ın konuşması her ne kadar kibar kalmasını istese de yine eski serseri haline dönmeye başlamıştı bile. Yine de elinden geldiğince nazik bir biçim -bu ne kadar nazik olabilirse- kılıcını yere indirip Ruka'nın cevabına bağlı olarak kınından çıkarmaya hazırlandı. Biraz geç fark etmişti belki ama kızın kılıcıyla karşılaştırıldığında gerçekten büyük bir kılıcı vardı. Bu yüzden tam güç kullanmaktan kaçınması gerekliydi.

Artık karşısındakinin düşman olmadığını anladığına göre geceyi böyle bir sisle örtmenin de bir anlamı kalmamıştı. Yavaşça sisi dağıtıp ay ve yıldızların yine parlamasına izin verdi. Bu gökyüzünü gördükten sonra kızın antrenman için gerçekten güzel bir gün seçtiğini inkar etmek imkansızdı. Ancak Trafalgar'la karşılaşması, Law bile böyle bir zamanda kendisiyle karşılaşmak istemezdi. Kendini her zaman "Geveze bir serseri" olarak görürdü. Zaten bu yüzden insanların düşüncelerini de umursamıyordu ya.

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 9:25 pm

"Adım Trafalgar Law. Sadece buradan geçiyordum ama eğer isterseniz beraber çalışalım, hatta karşılıklı. Ne dersiniz?"

Cevabına tam olarak karar vermek birkaç saniyesini almıştı. Kılıcını çıkarmak üzere hazırlandığında, karşısındaki kılıcın oldukça büyük olduğu gerçeği dikkatinden kaçmadı. Böyle büyük bir kılıcı kullanan biri, kullandığı kılıçta iyi olmalıydı mutlaka.

"Elbette, eminim iki kişilik bir antreman ikimiz için de daha eğlenceli olacaktır." dedi karşısındaki gülümsemeye nazikçe karşılık vererek. Belki de aradığı antreman partneri o olmalıydı; bir avcı, üstelik kılıçlı...

Bir anda ortalığın ışığının artması, ışığa hassas gözlerinin dikkatinden kaçamazdı elbette. Havadaki sisin ani dağılışını hafif bir şaşkınlıkla izlerken, daha önce sisin nasıl da farkında olmadığı gerçeği yüzüne çarpmıştı bir kere. Antreman yapma isteğiyle bu kadar mı doluydu, hava durumunu fark edemeyecek kadar?

Ani dağılış ise ayrı bir gariplikti sanki. Bir insanın böyle bir gücü olaiblir miydi, yoksa etrafta bir vampir mi vardı? Hayır, vampir olsa kokudan kesin anlardı, ya da belki bu garip bir tesadüftü. Yine de, merakına yenilerek karşısındakinin bu durumla ilgili ne düşündüğünü öğrenmek istedi, belki kendi gücü olduğunu söyler ya da sadece kendisinin de garip bulduğunu ima ederdi.

"Havanın sisli olduğunu fark etmemişim bile. Bir anlık dağılmasaydı fark etmeyecektim de sanırım?" dedi ses tonunu aynı seviyede tutarak, gözleri soru soran birininki gibi imalı bakışlara sahipti. Eğer bu güç onunsa... İtiraf etmeliydi, beklediğinden de iyi bir avcı olmalıydı.

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 9:38 pm

Bende gelcem *.*

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 9:44 pm

Kız sorularıyla onu köşeye sıkıştırdığını düşünüyor olmalıydı. Yüz ifadesi hiç değişmeden cevap vermeliydi ve bunu yapabilecek nadir kişilerden olduğu için şanslıydı. Sadece mantıklı bir sebep ya da en azından bu durumu geçiştirecek bir şey bulup cevap vermeliydi. Duman gücünü mümkün olduğunca saklı tutmalıydı ne de olsa.

"Belki de doğa bize oyun oynuyordur; kim bilir? Antrenmana hazır olduğun anda başlayabiliriz."

Ne ruhsuz biriyidi Trafalgar. Ses tonunda veya davranışlarında en küçük değişim olmadan bu tür sözler söylemek... Hiç kolay bir iş sayılmazdı. Karşısındaki kızın bir vampir olduğu gerçeğini bilmeseydi bile yine de bu gücünü ondan saklamak içi bunu yaprdı zaten. Yavaşça neredeyse kendi boyunda olan kılıcını çekti. Kızın elindeki katanaya göre neredeyse iki kat menzil avatajı vardı. Tabii ağırlığı nedeniyle kullanımı zordu ama Trafalgar da kendini bu konuda geliştirmemiş sayılmazdı.

Ayın ve yıldızların yansımasına döndü. Bu güzellikte bir göl manzarasını her zaman bulamazdı ve tadını çıkarmak istiyordu. Yine de bir gözü sürekli olarak kızın üzerindeydi. Ona belli etmeden bir saldırı planlıyor da olabilirdi sonuçta. Yine de kızın sesinde güven veren bir tın yakalamıştı. Pek arkadan saldıracak birine benzemiyordu ve artık sırf avcı olduğu için ona saldıracak vampirler kalmamıştı.

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 10:13 pm

"Belki de doğa bize oyun oynuyordur; kim bilir? Antrenmana hazır olduğun anda başlayabiliriz."

Karşısındaki ifadesiz yüz ve tınısız cevap, Ruka'yı ikilem karşısında bırakmıştı başarıyla. Bir yandan bir insanın bu kadar güçlü olup olmayacağını kestirmeye çalışıyordu, ama öbür yandan da karşısındaki gencin kendisi kadar şaşırmamış olması da dikkat çekiciydi. Ya da belki bu tür durumlara şaşırmamak karşısındakinin kişisel özelliğiydi. Dünyada binbir tür insan vardı, ve o henüz karşısındakiyle konuşmadan tanımaya çalışmaya başlamıştı bile. Kabalıktı bu yaptığı aslında... Düşünmeye bile değmezdi belki de, her şeyi sadece kendisi abartıyordu.

Antremana istediği zaman başlayabileceğini söyleyen kişi, şimdi göle doğru başını döndürmüş manzaranın tadını çıkarıyordu kendince. Ruka bir saniye de olsa şaşkın bir şekilde baktı insana, acaba kendisinin aniden saldırmasını mı bekliyordu ki? Ruka kılıç kullanmakta kendisini yeni saysa da kendisiyle ilgilenilmediği bir anda karşısındakine saldırmayacaktı. Göle yavaşça döndüğünde, aklında Shin ile avluda geçirdikleri en son gece gelmişti. Ona kanını verdiği aklına geldiği an, minik bir tebessüm de ay ışığı gibi kusursuzca yansıdı yüzüne. Ama Shin ile antreman yapamazdı; çünkü Shin'in karşısında onu ne kadar çok sevdiğini düşünürken antremanının ciddiyetine girmekte zorlanırdı. Şimdiki zorlanmasından daha çok hem de.

Kafasını hızlıca sağa çevirdi, şimdi aşk değil; antreman zamanıydı. Birkaç saniye sonra ciddiyetine geri dönmüştü bile. Kendisinin bu özelliğini seviyordu Ruka; bir anlık dalgınlaşsa bile kararını verdiği zaman hemen o kararını başarıyla uygulayabiliyordu.

"Sadece manzaranızın yeterince tadını çıkardığınıza inandığım zaman antremana başlamak isterim Sensei... Bu arada, kılıç kullanmakta henüz çok da eski sayılmadığım için size sensei demekte sorun görmüyorum. Elimdeki kılıç, henüz 6 aydır benimle..."

[Shiki-san, biraz gelmenizi bekledim ama gelmediniz... İstediğiniz zaman dalabilirsiniz... ]

Konu: Geri: Issız Antreman Çarş. Ara. 16, 2009 11:25 pm

Sadece altı ay... Trafalgar gibi kılıcıyla büyümüş birine göre çok ama çok kısa bir süreydi. Kızın tutuşu kılıç kullanmada kısa sürede ve yalnız birine göre gerçekten iyi gelişme gösterdiğini açıkça gösteriyordu. Biraz daha çalışmayla çok daha iyi olabilirdi tabii ki.

"Sensei? Abartmana gerek yok. İsmimle hitap etmen yeterli Ruka-chan. Madem hazırsın o zaman ne seviyede olduğunu belirleyerek başlayalım."

Elinden geldiğince yakın olmaya çalışıyordu ama nedenini bile bilmiyordu. Belki de sadece bu kadar iyi huylu bir vampir bulabildiğine şaşırıp onunla yakın bir dostluk kurmak istemesi yüzündendi. Sebebi ne olursa olsun ona öğrencisi gibi davranmayacaktı. Zaten davranamazdı da. Birinin bir başkasını eğitmesi için ya da diğer bir deyişle sensei olması için önce kendi senseisinden izin alması gerekirdi.

Sakince kılıcını yerden kaldırıp gardını aldı ve kıza döndü. Antrenman yamakla duygusal düşüncelere dalmak arasında gidip gelir gibiydi ancak antrenman isteği olmayan birisi de durduk yerde hazır olduğunu söylemezdi. Kıza son bir kez göz kırptı ve bu bir başlama işareti gibiydi onun için. Yine de bu işareti anlamayabilirdi ya da dalgın olabilirdi. Herşeye rağmen bir kez de sesli olarak söyledi.

"Hadi başlayalım. Sana saldırmayacağım, sadece savunmada kalacağım."

Aklını temizledi ve full-savunmadan başka hiçbir şey düşünmemeye başladı. Genellde bu tür durumlardayken karşısındakinin açığını arayıp saldıracak nokta arardı ancak bu sadece bir antrenmandı ve bu kez saldırmayacaktı. Yine de birisinin kılıcı tutuşundan herşeyi okunabilirdi.

Konu: Geri: Issız Antreman Perş. Ara. 17, 2009 1:44 pm

"Sensei? Abartmana gerek yok. İsmimle hitap etmen yeterli Ruka-chan. Madem hazırsın o zaman ne seviyede olduğunu belirleyerek başlayalım."

Karşısındaki genç sensei, kılıcını yerden kaldırdıktan birkaç saniye sonra ona başlayabileceği anlamına geldiğini düşünür biçimde işaret vermişti. Sonra aynı kişiden bu kez açıklama sözleri döküldü:

"Hadi başlayalım. Sana saldırmayacağım, sadece savunmada kalacağım."

Ruka karşısındaki genç avcının sözlerini memnuniyetle kabul etti. Demek kendisi saldırır durumda olacaktı... Elindeki kını yere bırakarak okuduğu ve gördüğü yerlerden aklına getirdiği saldırı pozisyonunu aldı... Saldırı ve savunma pozisyonlarıyla kılıç tutuşu konusunda defalarca çalışmıştı zaten, aksatmadan devam ettirmeye çalıştığı gün için antremanlarında da daima duruşa ve kılıcı tutuşa dikkat ederdi.

Yüzünde kendinden emin ama saygılı bir bakışla, hızlıca aradaki mesafeyi kapattı ve saldırmaya başladı. Elbette onu zorluyor olmayı beklemiyordu, bu nedenle yaptığı her saldırıya gelen karşılık onu hiç de hayal kırıklığına uğratmadı. Aksine karşı tarafa olan saygısını ve kendi çalışma hırsını arttırıyordu bu karşılamalar; Ruka yaptığı her darbeye karşılık aldıkça memnuniyeti artıyordu. Karşısındaki avcı olması gerektiği gibi çok rahattı, Ruka ileride kendisi iyi kılıç kullanmayı öğrendiğinde onun kadar rahat olabilmeyi diledi.

Vücudu ısındıkça kendi darbelerinin şiddeti biraz daha arttı, ama karşısındakinin bir avcı olduğunu bildiği için vampirlere özgü fiziksel kuvvetinin diğer insanlarda yarattığı kadar etki yaratmayacağını biliyordu adı kadar... Karşısındaki kesinlikle gücünün bir kısmını kullanıyordu, ama Ruka çalışmaya devam ettikçe onun da gücünü arttırmasını bekleyerek kolu gibi rahat bir şekilde kullanmaya çalıştığı kılıcıyla çaşitli saldırı hareketleri yapmaya devam etti. Şu anlık gösterdiği güç kadar karşılık alıyordu denebilirdi...

Konu: Geri: Issız Antreman Perş. Ara. 17, 2009 4:31 pm

Ardarda gelen saldırıların hedefi genellikle birkaç belli noktaydı. Yeni başlayan birinin saldıracağı noktaları bildiği için tek yapması gereken eşit miktarda bir güçle karşılamaktı. Yine de karşısındakinin bir vampir olması sayesinde ısındıkça saldırının gücü de artıyordu. Pek acele etmek istemiyordu ancak artık öğreneceği kadarını öğrenmişti.

"Pekala, bu kadarı yeter."

Kısa ve öz konuşmasının ardından hafif bir bilek hareketiyle karşısındaki kılıcın gücünü boşluğa vererek onun dengesini kaybedip kızın elinden hafifçe kaymasını sağladı. Trafalgar'ın biraz arkasında yere saplanan kılıcı da diğer eline aldı ve nazikçe kıza uzattı. Kendisini bir senseiden çok bir antrenman arkadaşı gibi görmesini istiyordu.

"Gerçekten fena değilsin. Özellikle bu kadar kısa sürede ve yalnız başına çalıştığını göz önüne alırsak."

Söyleyebileceği daha fazla şey yoktu. Bu kadar bir zamanda bu gelişme iyiydi. Özellikle bundan çok daha uzun sürelerde ve bir dojoda hiçbir şey öğrenemeyen aptallar varken.

Konu: Geri: Issız Antreman Perş. Ara. 17, 2009 4:48 pm

"Gerçekten fena değilsin. Özellikle bu kadar kısa sürede ve yalnız başına çalıştığını göz önüne alırsak."

Ruka rahat bir nefes aldı, yorulmaya başladığını hissettiği zaman ara vermeleri onun adına iyi olmuştu. Yeni öğrenmeye çalışan biri olarak bir de ilk kendisinin bırakıyor olmasını istememişti hiçbir şekilde. Ayrıca kendisi için yapılan yorumu da beğenmişti, hem de bu sefer yorumu kılıç kullanmayı iyi biri tarafından alıyordu.

Ruka son 6 aydır aklına geldikçe kılıcını eline alıp tek başına çıktığı antremanları kısaca gözünden geçirdi. Bu kılıcı ailesi yapılmasını istememesine rağmen yaptırmıştı; etrafında kimse soylu bir bayana kılıç kullanmanın yakışmayacağını düşünüyordu. Yine de, Ruka'nın aklına böyle zamanlarda Ichijou geliyordu; Ichijou da soylu bir vampir olduğu halde katanasıyla harikalar yaratıyordu değil mi? Bayan olmasınınsa Ruka için hiçbir önemi yoktu, sahip olduğu gücü kullanamayacağı bir zaman olursa kendisini fiziksel olarak da korumayı istemek bayanların da hakkı olmalıydı. Son altı aydır hem kılıç ustalığı hakkında yazılanları okumuş; hem de elinden geldiğince tek başına okuduklarını uygulamaya çalışmıştı. Ichijou Kaname'nin yanından ayrılmadan önce onunla birkaç kere çalışma fırsatı da olmuştu. Eee 2-3 kere de sadece kılıcını kullanarak avlanma kararı alıp bunları level E üzerinde kullanmıştı, ama tabii level E'leri kolayca öldürmüş olmayı kendi zaferi saymamıştı asla. Ne de olsa kanan başka bir şeyi düşünmeyen bilinçsiz yaratıklardı; ayrıca zaten bir soyluyu görünce kolayca ödleri pörtlediği için daha kolay bir hedef haline geliyorlardı. Hiçbir zaman bir avcı kadar gelişemeyecek olsa da, en azından kendisini iyi bir kılıç kullanıcısına savunacak kadar gelişmek istiyordu...

"Teşekkürler Trafalgar-kun; iyi bir kılıç kullanıcısının yorumu benim için çok önemli..." dedi normal tutmaya çalıştığı bir sesle, arada derin bir nefes alma ihtiyacı duymuştu konuşurken. Kılıç kullanan biriyle çalışmak kesinlikle bambaşka duyguydu; tek başına çalışmaya hiç ama hiç benzemiyordu. Uzun zamandır başka biriyle çalışmadığı gerçeği de şimdi yorgun olması için gayet iyi bir sebep gibi görünüyordu...

Sarf ettiği efor onu susatmış olabilirdi, şimdi düşünüyordu da. Az önce Trafalgar'dan aldığı kılıcını kenardaki banka dayadı; paltosunun cebinden çıkardığı minik kırmızı kutudan iki tane hap alıp kolayca yuttu. Bir insanla karşı karşıyayken gözlerinin kırmızılaşmasını bekleyemezdi hap içmek için; bu nedenle özellikle daha az tanıdıkların olduğu ortamda 'susamak' kelimesi aklından geçince hemen hapı yardımına yetişiyordu...

Konu: Geri: Issız Antreman Perş. Ara. 17, 2009 8:51 pm

Zamanın kumları akıyor, geceyi yavaş yavaş bitirmeye başlıyordu. Her ne kadar eğlenceli ve güzel geçtiyse de bu gece de artık bitmeye yaklaşıyordu. Yeni bir güne de hiç uyumadan girmek pek hoş olmazdı değil mi? Saatine bakar bakmaz derin bir iç geçirişle Ruka'ya döndü. Artık "Elveda" deme zamanıydı.

"Şey... Üzgünüm ama saatler düşündüğümden hızlı akmış. Artık gitmek zorundayım."

Konuşmayı uzatmaya gerek yoktu. Nasıl olsa okulda birbirlerini bir daha bulup tekrar tekrar kılıçlarının çınlamasıyla antrenman yapmaya devam edeceklerdi. Bugünküyse sadece, bir tanışmadan başka birşey değildi. Bu tanışmanın sonuçlarının nasıl olacağı ise yarınlar kada belirsizdi.

Belki de bu ikili ileride E Sınıfı avlarında beraber dövüşecekti, belki de birbirlerine düşman kesilip bugünü hiçe sayacaklardı. Herşeye rağmen ilk seçenek çok daha olası geliyordu Trafalgar'a. Bu kadar güzeel başlayan bir ilişkinin o türden bir düşmanlığa dönüşmesine ihtimal veremeyecek kadar umursamazdı zaten. Kılıcını kınına tekrar sokup son olarak ufak bir ekleme yaptı sözlerine.

"Sakın unutma; Salı ve Perşembe günleri güneş batınca. Aynı yerde!"

Sözlerinin ardından da geldiği yönden tekrar okula doğru koşmaya başladı. Belk de hiç olmayacak bir gün ya da saat söylemişti ama sonuçta onun da dolu olduğu günler vardı. Elinden geldiğince serbest olduğu saatleri söylemişti ayrıca.

Rp Out: Rp için teşekkürler. Sana sormadan bitirdiğim için üzgünüm.

Konu: Geri: Issız Antreman Perş. Ara. 17, 2009 9:39 pm

"Sakın unutma; Salı ve Perşembe günleri güneş batınca. Aynı yerde!"

Ruka kendisine sorulmadan ayarlanan antreman saatlerine hiç karşı çıkmadı, çalışmasına disiplin katacak bu düzene karşı bir itiraz yoktu. "Teşekkürler Sensei!" diye bağırdı koşan avcının arkasından, ama 'sensei' kelimesi eğlenceli bir tonla söylenmiş bir ünvandı bu sefer sadece.

Bu avcıyla ileride bir ava katılmak ya da akademi tehlikeye girdiğinde sırt sırta savaşmak isterdi. Tipi, tavırları umursamazca; hatta çoğu soylunun hoşuna gitmeyecek kadar savruk olabilirdi, ama aynı zamanda güvenilirlik ve ayrı bir asillik sızıyordu. Arkadaş olunacak bir tipti, aynı zamanda iyi bir antreman arkadaşı...

Pekala, kendisi için bu kadar yeter miydi? En iyisi daha soğumadan bir süre daha çalışmak ve odaya çekilmek olacaktı...

[RP Bitmiştir... Önemli değil Trafalgar-kun, ben de teşekkür ederim.. =)]